Waar dient het wetsvoorstel voor?
Het wetsvoorstel zorgt ervoor dat overheden kunnen sturen op hoeveel, waar en voor welke doelgroepen zij bouwen. Voldoende betaalbare woningen, kortere procedures en gelijke kansen voor urgent woningzoekenden, dat is het devies. Keijzer ligt een en ander toe in de video hieronder.
Wat is er veranderd?
Het voorstel is op een aantal punten aangepast ten opzichte van het voorstel dat het vorige kabinet in maart vorig jaar naar de Tweede Kamer stuurde. In het aangepaste voorstel staat dat twee derde van de nieuw te bouwen woningen in Nederland betaalbaar moet zijn voor mensen met een midden- en laag inkomen. Bovendien wordt expliciet geregeld dat per regio 30 procent van de nieuwbouw sociale huurwoningen moeten zijn.
Lees hier meer over het gewijzigde wetsvoorstel
Mantelzorg
Daarnaast zorgt het wetsvoorstel ervoor dat naast mantelzorgwoningen op het eigen erf ook woningen voor eerstegraads familieleden vergunningsvrij worden. Ook wordt de zogeheten ‘Ladder voor duurzame verstedelijking’ voor woningbouw geschrapt. Dit zorgt ervoor dat de procedures voor bouwen buiten de bebouwde kom korter worden.
Betaalbaarheid koopwoningen
Hoe de minister ervoor gaat zorgen dat koopwoningen betaalbaar blijven en de eerste koper er niet met een forse overwaarde vandoor gaat? Een woning telt mee als betaalbare koopwoning als bij nieuwbouw de instandhouding in het betaalbare segment is gewaarborgd. Dat kan op twee manieren:
- Via het privaatrecht (bijvoorbeeld via een kettingbeding). Een kettingbeding is een afspraak die de verkoper met de koper bij de koop van een gebouw of stuk grond maakt. Deze afspraak houdt in dat de koper een verplichting heeft en dat hij deze verplichting ook aan een volgende koper moet opleggen. Als hij dit niet doet, moet hij een boete aan de verkoper betalen.
- Via publiekrecht: met de gewijzigde wet Regie mag een gemeente in het omgevingsplan opnemen dat de woning betaalbaar moet blijven. Dat is een verplichting voor de eigenaar. Die eigenaar mag de woning verkopen voor het maximum van een betaalbare woning. Dit maximum wordt jaarlijks geïndexeerd. Deze instandhoudingstermijn mag maximaal 10 jaar zijn.
Bron: Vastgoed Journaal.