Schadevergoeding
De beklaagde presenteerde het pand als een volledige woning in advertenties en tijdens bezichtigingen, terwijl na het tekenen van het koopcontract bleek dat het pand geen woonbestemming had. Daarnaast liet de beklaagde de klager een ‘koopovereenkomst woning, Model koopovereenkomst voor een bestaande eengezinswoning’ ondertekenen. De klager eist een schadevergoeding van € 10.000, een berisping voor de beklaagde en een boete.
De beklaagde beweert echter dat hij juiste informatie aan de klager heeft gegeven. De beklaagde gaf aan dat de klager op basis van een artikel in de koopovereenkomst ook zelf verantwoordelijk was voor onderzoek naar de bestemming van het pand.
Bezichtiging
De beklaagde gaf aan hij tijdens de bezichtiging aan de klager adviseerde contact te zoeken met de gemeente. De klager weerspreekt dit en gaf aan dat beklaagde sprak over een volledige woonbestemming. De commissie kan niet meer achterhalen wat hier plaatsvond, maar vaststaat dat beklaagde in de koopovereenkomst spreekt van een woning.
De commissie oordeelt dat de beklaagde het pand onvolledig (en daarmee deels onjuist) heeft beschreven. De commissie concludeert ook dat de beklaagde onvoldoende invulling heeft gegeven aan zijn taak als makelaar om juiste informatie over de (woon)bestemming van het pand te verstrekken.
Ondanks dat de klager zelf onderzoeksplicht heeft, weegt de informatieplicht van de beklaagde als professionele partij zwaarder. Volgens de normen van de branchevereniging heeft de beklaagde de verplichting informatie te verstrekken die essentieel is voor het maken van een weloverwogen aankoopbeslissing.
De commissie oordeelt als volgt:
– Klager is niet ontvankelijk met betrekking tot zijn verzoek om schadevergoeding;
– Verklaart de klacht wordt gegrond en legt beklaagde waarschuwing op;
– Veroordeelt beklaagde tot vergoeding van klachtengeld aan klager;
– Bepaalt dat beklaagde behandelingskosten aan de commissie moet voldoen
– Wijst het meer of anders verlangde af.